Hoe het begon...
In de begin jaren zestig werd er ook in Partij en Wittem carnaval gevierd. Dit gebeurde voornamelijk met carnaval op het schoolplein. De kinderen waren verkleed en sprongen wat in het rond. Pater Reijnen was in het jaar 1961 in het rectoraat begonnen als kapelaan. Ook hij zag deze taferelen en zag in dat er meer te bieden was voor de kinderen van Partij en Wittem.
De samenwerking tussen het rectoraat en het dorp Partij kende ook in die tijd al een goede samenwerking. Op een zondagmorgen in het jaar 1962 trok kapelaan Reijnen de stoute schoen aan. Na afloop van de Hoogmis ging hij naar café Keulen. Daar was de fanfare aan het repeteren. Na afloop van de repetitie ging hij het gesprek aan met Sjef Kohl, Paul Oligschlager sr, Hans Oligschlager, Colla Lumey en Hub Widdershoven. Aan hen gaf hij aan dat hij vond dat er meer voor de kinderen van het dorp gedaan kon worden met carnaval. Men kon zich hierin vinden en besloten werd om het ’s middags dit gesprek voort te zetten. ’s Middags kwamen de heren dus weer bij elkaar en ook Piet Lemmens en Sjeng Cremer sloten mee aan. Besloten werd om een comité op te richten en vanaf nu had dus ook Partij een eigen carnavalsvereniging. Het doel dat het comité zich gesteld had was het organiseren van verschillende carnavalsactiviteiten, maar ook vooral om de jeugd aan hun trekken te laten komen. In 1963 vond dan ook de uitverkiezing plaats van de eerste jeugdprins, dit werd Jef Cremer.
Op carnavalszondag trok er dan ook voor de eerste keer een optocht door het dorp. De eerste vier jaren werd er alleen een jeugdprins geproclameerd. In 1967 werd voor de eerste keer een grote prins geproclameerd, prins Jo I (Jaminon). Deze was meteen ook de gemeenteprins van de gemeente Wittem. De saamhorigheid in die tijd was erg groot. Iedereen in het dorp hielp elkaar om ervoor te zorgen dat alle kinderen met de carnaval verkleedt konden gaan.
Maar er werd niet alleen activiteiten voor de jeugd georganiseerd. Kapelaan Reijnen zorgde er destijds voor dat Funs Kohl (drums), Paul Oligschlager sr. (viool) en Hans Oligschlager (accordeon) samen gingen repeteren. En zo werd er een carnavalsavond voor de volwassen georganiseerd. Kapelaan Reijnen zorgde voor een bandrecorder om carnavalsmuziek te draaien. Achter het organiseren van een carnavalsavond op eigen dorp zat voor de kapelaan ook een andere gedachte. Voorheen zag hij de mensen naar andere dorpen trekken om carnaval te vieren. En ook in die tijd werd er daar natuurlijk ook menig potje bier gedronken. De kapelaan vond het een veiliger idee dat dit op het dorp gebeurde. Natuurlijk moest het carnaval comité ook een naam hebben. Binnen het comité werd hierover nagedacht en na rijp beraad werd gekozen voor “carnaval comité De Binnen Bloazere”. In 1950 werd het idee geopperd om in Partij te starten met een eigen fanfare. Nu waren vele dorpsgenoten lid van de harmonie in Mechelen, maar zij wilde eigenlijk muziek maken in eigen dorp. Toen ze in Mechelen stopten en in Partij begonnen zeiden die van Mechelen spottend: “Loat ze mer, dat zint toch mer Binnen Bloazere”. En deze uitspraak uit 1950 lag dus aan de grondslag van de naam van het carnaval comité. Enkele jaren later is deze naam vervangen door CV De Ulle.
